Er viel me iets op wat er vaak tegen me werd gezegd toen Jonna ziek was vorige maand: 'Je bent zo machteloos dan hè, je kunt helemaal niets doen.' Ik snap dat en tegelijkertijd triggerde dat iets in me.
Dit blog gaat dus over het moederschap, al is dit thema ook op andere vlakken te vertalen. Ik ben heel benieuwd naar jouw ervaring of gedachte hierover.
Jonna was dus ziek. Het begon met keelpijn en flinke koorts. Keelpijn ging over op pijn in haar mond en al gauw bleek haar hele mond vol te zitten met zweren. Waarschijnlijk was het hand, voet, mond ziekte. De koorts bleef 4 dagen, de pijn in haar mond duurde een stuk langer. Het was zo enorm zielig, ze had zoveel pijn. Ik heb regelmatig met haar meegehuild als ze zoveel pijn had. Het deed ontzettend zeer in mijn hart.
We onderzochten op allerlei manieren hoe we haar konden ondersteunen in dit ziek zijn en tegelijkertijd ook zo goed mogelijk voor onszelf te blijven zorgen. Uiteindelijk stopte ze ook met drinken en dat vond ik wel even spannend. Gelukkig bestaat er vloeibare sinaspril, dat verzachtte de pijn en daardoor bleef Jonna redelijk goed drinken en uiteindelijk ook eten. Na ruim een week ging het alweer stukken beter. (Terwijl ik dit blog schrijf is ze weer helemaal energiek en blij)
Wat werd er nou in mijn getriggerd?
Allereerst snap ik natuurlijk heel goed het gevoel van machteloosheid in zo'n situatie. Als je kind (of wie dan ook) ziek is, zou je ze het liefste beter willen maken. Maar dat kan niet, er is geen controle over de situatie.
Het tweede gedeelte, 'je kunt helemaal niets doen' is naar mijn idee niet waar. Wat je doet als moeder is zo waardevol en belangrijk.
Je bent de veilige haven voor je kind waardoor het zich gesteund en niet alleen voelt. Terwijl je die veilige haven bent, observeer je je kind. Wat heeft hij of zij nodig en/of is er al sprake van kleine verbeteringen. Wat voor eten en drinken kun je aanbieden waardoor er voldoende voeding in blijft gaan. Je gaat misschien samen slapen zodat het zenuwstelsel makkelijker ontspant. Je vraagt hulp en advies van de huisarts en vrienden.
En dat is allemaal heel krachtig.
Het doel van dit blog is om jou meer besef te geven van het belang van je aanwezigheid, van je steun en zorg. Zo kun je, naast dat machteloze gevoel dat er misschien ook is, de waarde en kracht voelen van wat je allemaal wél doet. Voor je kind, maar dat kan natuurlijk ook zo zijn voor andere familieleden, vrienden, collega's.
Kortom: Wat fijn dat jij er bent voor je omgeving. Je bent zo ontzettend waardevol!
Liefs,
Marloes
