Vragen die ik nu elke les krijg: Hoe gaat het met het zoeken naar een nieuwe locatie? Heb je al een nieuwe plek gevonden? Waar gaan we straks naartoe met z’n allen?
Logische vragen natuurlijk, dus ik dacht ik schrijf er een blog. Een reis is het in ieder geval zeker en ik deel graag hoe ik erin sta.
Allereerst ben ik ontzettend verrast hoeveel afspraken ik al heb gehad en op hoeveel plekken ik al ben geweest. Mede dankzij de tips die ik heb ontvangen naar aanleiding van onze vorige nieuwsbrief, echt heel leuk! Ik merk dat ik het ontzettend leuk vind om die plekken af te gaan en in gesprek te gaan met mensen. Er ontstaat mooie inspiratie en fijne gesprekken. Het is MEGA leerzaam. Ik leer onderhandelen, geduld te hebben, soms maar gewoon ergens binnen te lopen zonder afspraak, ruim denken, maar vooral ook vertrouwen te hebben.
Ik vertrouw ontzettend op het leven, ook als de dingen anders lopen dan ik zou willen. JUIST als de dingen anders lopen dan ik zou willen. Soms gebeuren er dingen waarvan je je af kunt vragen ‘waar je dat aan verdiend hebt’. Echter denken we vaak heel snel door en labelen we gebeurtenissen als ‘goed’ of ‘slecht’ in plaats van dat we in het moment aanwezig blijven. Ik moest denken aan het volgende verhaal uit de Chinese traditie. Dit kan je daaraan helpen herinneren mocht je zelf ook in een uitdagende reis zitten. Uiteindelijk weet niemand wat
morgen brengt, voor mij brengt dit verhaal me terug naar NU.
De Chinese boer, zijn zoon en hun paard. Geluk of ongeluk?
In een dorpje op het Chinese platteland, leefde een boer met zijn zoon. Naast hun hut en het land was hun enige bezit van enige waarde het paard. Zo konden ze het land bewerken en in alle bescheidenheid rondkomen.
Op een dag brak het paard door de omheining en rende weg. Die avond kwamen de dorpelingen bij de Chinese boer op bezoek om hun medelijden te betuigen. “Wat vreselijk!” zeiden ze: “Hoe moet het nu met het land? Je paard verloren, wat een ongeluk!”
Maar de boer glimlachte rustig en zei: “Geluk of ongeluk? Wie zal het zeggen? Het enige dat ik weet, is dat het paard is weggelopen.”
De dag daarna gingen de boer en zijn zoon weer aan het werk op het land en voor enige tijd maakten ze er het beste van. Tot op een dag het paard weer kwam aanlopen en in zijn kielzog nam hij een kudde van tien wilde paarden mee! Die avond kwamen de dorpelingen weer bijeen om hun gelukwensen te geven: “Wat een geluk! Wat geweldig! Je bezit is zo maar vertienvoudigd!”
Maar de boer glimlachte rustig en zei: “Geluk of ongeluk? Wie zal het zeggen? Het enige dat ik weet, is dat mijn paard weer terug is en dat er tien andere paarden bij zijn.”
De volgende dag wilde de zoon proberen of hij de paarden kon temmen en klom op de rug van een wild paard. Deze was hier echter niet van gediend en bokte net zolang totdat de zoon met een flinke smak op de grond belandde en beide benen brak. Die avond stonden de dorpelingen weer op de stoep: “Wat vreselijk! Je zoon! Beide benen gebroken! Nu kan hij niet helpen op het land! Wat een ongeluk! Hoe moet dat nu?”
Maar de boer glimlachte rustig en zei: “Geluk of ongeluk? Wie zal het zeggen? Het enige dat ik weet, is mijn zoon zijn beide benen gebroken heeft.”
De volgende dag kwam er bericht dat er een oorlog was uitgebroken en dat alle
jongemannen die daartoe in staat waren zich onmiddellijk moesten melden om een leger te vormen.
En de boer glimlachte rustig en dacht ….
Flow en yin les in het dagelijkse leven
Dat betekent niet dat ik deze reis alleen maar makkelijk vind en met continue vertrouwen en een grote glimlach erdoorheen ga. Het laten landen van het nieuws dat we straks het Piet Blom gebouw uit moeten had even nodig bij me. Want wat voelt onze huidige plek als een tweede thuis en die ga ik heel erg missen. Daarnaast zijn er ook onrustige ontdekkingen, gedachten, gesprekken en gebeurtenissen die emoties losmaken.
Ik ontmoet ze, voel het in mijn lichaam en geef het tijd. Antwoord en helderheid komen vanzelf weer terug als de emoties en gedachten weer rustig worden en ik weer land in het NU. Het is een soort een pittige flow les in het dagelijks leven, waarbij je soms even 30 minuten in een yin houding blijft zitten.
Per plek duurt het altijd even om te onderzoeken of het geschikt is voor de Ajna Tempel. De zomer is helaas niet een hele handige tijd, antwoorden duren langer en bezichtigingen worden hier en daar uitgesteld. Helaas is de geschikte locatie dan ook nog niet gevonden.
De reis gaat verder, ik onderzoek breed en met een open mind. Waar jij ook staat op dit moment in jouw leven, ik hoop dat je helemaal kunt landen in dit moment, waar je NU staat.
Liefs,
Marloes
