Van frustratie naar rust: Hoe ik een explosieve emotie doorstond en weer kalmer werd

Denk je dat yogi's altijd helemaal zen en rustig zijn? Lees dan vooral mijn verhaal om te zien dat ook ik soms volledig uit mijn slof kan schieten.

Ik was geïrriteerd, moe, benauwd, boos en ontplofte als een bommetje. Ik was me heel bewust van de fysieke reacties die daarbij kwamen kijken — een soort innerlijke explosie, veel tintelingen en mijn lichaam voelde te klein voor de heftige emotie. In plaats van af te koelen door een wandeling te maken, kon ik niet anders dan schreeuwen.

Verzet

Later realiseerde ik me dat deze intense emoties voortkwamen uit verzet tegen de situatie zoals die was. Ik wilde dat dingen anders verliepen en hield vast aan mijn eigen ideeën over hoe het zou moeten gaan. Ik was even vergeten wat verzet tegen de werkelijkheid met je kan doen en welk effect het kan hebben. Heftige reacties en emoties kunnen je heel veel leren, dus ik hoop je met mijn blog te inspireren tot zelfonderzoek.

Mindset

Uiteindelijk vond ik mijn balans weer terug, omarmde ik de situatie, en paste ik dingen aan om meer rust te creëren (maar niet perse om het makkelijker te maken). Het was een verandering van mindset.

Als je mij al een tijdje volgt, weet je dat ik meestal goed kan meebewegen met wat er op mijn pad komt. Het helpt om vaak de mat op te stappen voor zelfreflectie. In mijn yogalessen herhaal ik regelmatig zinnen zoals:

• "Check in bij de ervaring zoals die nu is, zonder oordeel."

• "Neem de tijd om te landen en voel wat er nu is."

• "Rustig blijven doorademen, altijd."

Deze principes kan je ook toepassen in het dagelijks leven. Als je een heftige reactie op iets hebt, nodigt dat uit tot zelfonderzoek. In plaats van iemand anders of de situatie de schuld te geven, is het nuttig om naar jezelf te kijken. Wat heeft jouw reactie je te vertellen? Op deze manier wordt het dagelijkse leven een spiegel voor jouw binnenwereld.

Uitnodiging

Neem even de tijd om een situatie in gedachten te nemen waar je heftig op reageerde. Kun je de emoties voelen en opmerken waar ze zich in je lichaam manifesteren? Wat kan je reactie over jouzelf zeggen? En wat zou een andere reactie kunnen zijn op deze situatie? Wat zou bijvoorbeeld een goede vriend of vriendin doen?

Het is een proces dat je kunt verkennen op een meditatiekussen, met je ogen dicht en een rustige ademhaling. Het kan je helpen om wat afstand te creëren tussen de situatie en jouw reactie, zodat de intensiteit afneemt.

Mijn verhaal

Je vraagt je misschien af wat mijn situatie was. Bij deze nog even mijn persoonlijke ervaring als voorbeeld: Onze dochter had een paar weken geleden waterpokken en waarschijnlijk ook een oorontsteking. Ze was (is) verkouden, soms doof, snel moe en had een sterke voorkeur voor mij. Ze vraagt de hele dag om mama en mijn verloofde Jordi mocht niet eens haar drinken geven, laat staan haar luier verschonen. Alles moest door mij worden gedaan — een intens en herkenbaar proces voor veel ouders. De ene ouder wordt geclaimd, de andere wordt afgewezen, wat allerlei spanningen kan veroorzaken.

Ontploffing

Ik zit in een fijne werkflow met veel ideeën voor mijn bedrijf. Ik ben aan het bijleren over online ondernemen en op een avond zat ik in een webinar toen Jordi onze dochter naar bed probeerde te brengen. Ze raakte echter volledig overstuur, schreeuwde om mama en weigerde haar tanden te laten poetsen. Ik werd heel geïrriteerd, omdat mijn emmer vol was van ‘mama’s' en ik was lekker aan het werk. Ik ontplofte en schreeuwde: "En nu laat je je tanden poetsen!" en "Ik ben het helemaal zat, nu ga je luisteren naar papa!" Het resultaat was alleen maar meer huilen en schreeuwen. Uiteindelijk werden er geen tanden gepoetst, maar is ze wel gaan slapen met Jordi. Ik had echter mijn webinar afgebroken omdat ik zo emotioneel was. De nacht was onrustig, onze dochter was vaak wakker en ik had nauwelijks geslapen.

Dynamieken en patronen

Ik geloof niet dat kinderen ouders manipuleren of bewust gemeen zijn. Ik geloof wel in dynamieken tussen personen die een uitwerking kunnen hebben, dat kinderen van alles uitproberen om te leren met grenzen om te gaan en dat er patronen kunnen ontstaan. Ik geloofde op dat moment dat er een patroon was ontstaan en ze ‘geleerd’ had dat als ze maar hard genoeg huilde, mama wel zou komen en het zou overnemen. En dat doen we in zo’n geval meestal ook, want er is dan sowieso iets aan de hand.

En wat ik me op dat moment nog niet realiseerde was dat er nu óok iets aan de hand was. Ik was overtuigd van een patroon, maar haar gedrag had te maken met haar oorontsteking en hoe ze zich voelde. Ze was zieker dan ik had gedacht, en ze zocht veiligheid bij mij. Dit inzicht hielp me om mijn eigen werkflow los te laten en mijn focus op haar te richten. Ze voelt zich veilig bij me en komt bij mij op dit moment het makkelijkste tot rust. Ik sliep naast haar bed op een matras zodat ze zich niet alleen voelde en we kregen allemaal meer rust. Alles begon weer te stromen (ook al mistte ik wel mijn eigen bed en Jordi naast me ;) 

Het ouderschap, wat een fascinerende en leerzame reis is het toch.

Bedankt voor het lezen van mijn blog. Ik hoop dat mijn verhaal je inspireert om bij jezelf in te checken en te ontdekken wat jouw emoties in ‘alledaagse’ situaties je proberen te vertellen. Deel gerust jouw ervaringen of inzichten met me.

Wil jij ook meer tijd voor zelfreflectie op de mat? Sluit je dan zeker aan op mijn online platform. Zoveel keuzes aan lessen, lid worden kan al vanaf €12,50 & de eerste week is GRATIS!

Liefs, Marloes